Günlerdir uğraşıyorum; Arda Turan ile ilgili yazmayacağım, yazmayacağım, yazmayacağım. Sonunda yenildim ve başladım yazmaya...
Arda Turan, Galatasaray formasına, pembe giyenlere küfretmiş; Ayhan ve Adnan ağabeyi ile oturmuş Galatasaray formasının kutsallığına sövmüş. Amaaaa kendisi pembe tişört, pembe pantolon giyiyormuş. Aman allahım, Arda Turan’ın pembeli giysilerle boy boy fotoğrafları, o sayfada bu sayfada; twitter’da, facebook’ta... Her yerde pembe panter misali Arda Turan... Yeter mi sizce yetmeeeeez. Daha devam edecekler, sürecek bu düzen. Taraftar olarak hazırlıklı olmalıyız, Arda gardını almalı, seçilecek yönetim çok çok çok akıllı, soğukkanlı olmalı...
Etik dedik kekik olduk
TRT, hafiften sallanıyordu, tamamen devrildi. Artık reytinge hizmet eden bir devlet kanalı olarak hafızalarda yerini aldı. Özel kanalların bile satın almak istemediği görüntüleri (evet satılıyormuş), üstüne para verip (vergilerden toplanan paralar) döndürdü kanalında. Zaten izlemiyordum Hakan Şükür ve Sergen Yalçın’dan dolayı; zap yaparken bile geçmem yakınından. Formula 1’i RTL’den izlerim olur biter...
Gelelim, reklam filmi çekiminden önce formalara söylenen sözlere; Galatasaray kaptanına yakışmıyor, seviyesiz diyenlere sesleniyorum. Siz bir insandan ne bekliyorsunuz Allah aşkına, TRT spikeri (vay anasını bu konuda en iyi örnek halen onlar) gibi konuşmasını mı? Küfretmemesini mi? Evinde otururken takım elbise giyip, gıcır gıcır kösele tabanlı ayakkabılarla dolaşmasını mı, kallavi bir üniversiteden mezun yüksek lisans sahibi olmasını mı? Mutlak tutarlılık yoksa Hibrit otomobil kullanmasını mı?
Ağızlara acı biber
Siz nasıl konuşuyorsunuz, ağzınıza hiç küfür almıyor musunuz? Ekmekleri sürekli dilimliyor, çakal bıçak kullanmadan yemek yemiyor musunuz? Düzenli kitap okuyor ve spor yapıyorsunuz değil mi? Hiç dalga geçmiyorsunuz değil mi?
Arkadaşınızla oturmuş karşışıklı konuşurken, bir şeye kıl olduğunuzu ifade ederken; söylem analizi yapıp, içerik çözümlüyorsunuz. Eleştirinizi, yorumlarınızı şu şekilde yapıyorsunuz; ”Evet sevgili x’cığım nerden bakarsam bakayım yeterlilik düzeyini çok aşağılarda görüyorum bu formanın, hele ki maça giderken giydiğim uğurlu pantolonumla bütünlük sağlayamıyorum. Bu konuda çok büyük sıkıntılar yaşıyorum, içimde ifade edemediğim, sayfalara dökemediğim duygular uyandırıyor”. Hepiniz böyle konuşuyorsunuz ve bu yüzden cık cık cıklıyorsunuz, yakıştıramıyorsunuz değil mi?
Mercanı seviyorum ama parçalıya hayranım
Şimdi de biraz mercan formadan bahsedelim. Efendim, bende bir adet mercan forma mevcut. Arda’nın dost meclisinde sarfettiği bu laflardan sonra formamı yakacak değilim. Alınmadım, laga luga yapmıyorum, kem küm gevelemiyorum, mercan formanın turuncu ve mordan daha güzel olduğuna inanıyorum. İlk formam, çocukken mahallede peşinden koştuğum biricik parçalımla yanyana duruyor mercan formam. Yeni nesil parçalıma, Metin Oktay formama; mor, ve turuncu formalarım da eşlik ediyor. Bir tane de Adanademirspor atkım var dolabımda, hepsi kardeş kardeş duruyorlar, kavga gürültü etmiyorlar.
Ben de en çok parçalıyı seviyorum, tıpkı Arda Turan gibi. Ama rengarenk formalara karşı değilim, Arda Turan’ın aksine. Ama anlıyorum onun neler düşündüğünü bunları söylerken; ben de aynı şeyleri düşünüyorum çünkü. Biz tribündekiler parçalıya hastayız, parçalı bir yana dünya bir yana diyoruz. Yeri geliyor ağzımızı bozuyor, yeri geliyor ağlıyoruz; ısrarlıyız parçalı bir yana dünya bir yana.
İşte bu yüzden boşuna uğraşmayın. Şahane bir fikrimiz var, Arda’ya basacak taraftar tekmeyi, sırt dönecek demeyin, denemeyin artık. Yok Arda ıslıklanmış, yok yuhalanmış. Mutlu değilmiş, gidecekmiş; ayyyyy hiç sevmiyormuş Galatasaray’ı, koşarak uzaklaşacakmış tadında konuşmayın.
Bunca yıl ıslıklanan Sabri için hiç söylemediniz bunları, Sabri ayrıl Galatasaray’dan canını kurtar demediniz. Sabri’nin canı can değil patlıcan mı? Arda’yı koruyup kollamak isteyenler, uzaklaşın dağılın.
Arda giderse Madrid, İngiltere ya da Almanya’ya. Gelecek yıllar sonra, parçalıyı giyecek. O yüzden uğraşmayın boşuna; çubuklu değil, parçalı giyecek. Hadi hayırlısı, Allah utandırmasın Arda’yı da bizleri de...
Bir notum var: Fotoğrafsız olsun istedim. Yoksa ben de bilirim, formaya küfretti diye sallayıp; bir gün sonra armayı öpen Arda Turan fotoğrafını koymayı. Tutarlılık isteyenler, durup düşünsünler önce.
Bir notum daha var: Hey gidi, koca TRT heeeeeey!
İlk yarı 0-0 sonuçlanıyor. Devre arasında; şimşekler, “yangın var yangın var, ben yanıyorum”, “sula bizi itfaiye” diye itfaiyeyi göreve çağırıyorlar. İtfaiye aracının tepesindeki görevli aşağı iniyor, bir yerlere koşturuyor, aracın içindeki görevli oldukça cool bir tavırla kılını kıpırdatmıyor. Sonra, onay alınıyor sanırım; araç hareket ediyor; koşturan görevli aracın tepesine çıkıyor. Önce maraton, sonra şimşekler ve en sonunda kapalı serinliyor. Ben de payıma düşen serinliği alıyorum. 
Sadece bu olay bile, Demirsporlu olmanın farklı bir ruh hali barındırdığını gösteriyor. Futbol, sadece takımın kazandığı için takip edilmiyor, boğazın çatlayana, sesin kısılana kadar şampiyon olduğun için bağrılmıyor. Takım sevgisi ve görev bilinci harmanlanıyor bu topraklarda; başarısızlığı sorgulasan da desteği esirgemiyorsun.
Demirspor taraftarıyla, futbolun sadece kazanmaktan ibaret olmadığının altını çiziyor, takımını sevmek için kupalar gerekmiyor. Yıllar geçse de; bazen umut etmek, inanmak yetiyor; tribünleri de dolduruyor, Bank Asya şarkıları da söyletiyor.
Başarı yokken coşku böyleyse, acaba Bank Asya’ya çıkarlarsa, ne olur? Yıkılır mı kent, kaç gün kaç gece düğün yapılır? Bu soruların cevabını almak dileğiyle, Play off’da Demirspor’un yolu açık olsun.